من مقصر نیستم ...!

نمی دونم چه کرمی توی وجودم افتاد ، پریشب رفتیم پیش یکی از دوستان پارسا داداشم واسه اینکه گوشیشو بده درست کنه ! این وسط من نمی دونم چی همش توی می خوند و می گفت : « گوشی بخر ؛ گوشی بخر ... » . واویلا ، نمی دونین این گفتنش چه بلائی سرم در آورد . رفتم یه گوشی اونجا خریدم Huawei مدل G610 دو سیم کارته 4 هسته ای ، حقیقتش رو بگم خیلی راضیم از اینکه اینو خریدم ! البته فراموش نکنم ، نیوشا امتحان داشت ، از همونجا باهاش تماس گرفتم و جریان رو گفتم بهش ، قبول کرد با شرایطی که گفت . هیچی دیگه گوشی رو خریدم و الان خدائی خیلی ازش راضیم و تا حالا مشکلی باهاش نداشتم . غیر این که من فقط استفاده طولانی داشتم باهاش و شارژش صب که 100% بود ، تا شب ساعت فک کنم 02:00 خاموش شد . همین ، چیز دیگه ای هم برای گفتن نیست ...

امروز بالاخره نیوشای عزیزم امتحاناش تموم می شه و دروان عذاب من ( امتحانای نیوشا ) تموم می شه و همین امروز عصر باهم قرار داریم که وقتمون رو باهم بگذرونیم . نمی دونین چقدر دلتنگ و ناراحت بودم این مدت ، با اینکه ممکن بود هر 2 – 3 روزی یک بار ببینمش اما مگه می شه با این دل همسرم رو نبینم ؟! ای خدا ، مگه سنگ دلم ؟ نمی شه دیگه ...

پاورقی : خوشحالم ؛ خیلی خیلی ...